Топос-Блог

Новы дзень
Соболенко Юлия Юрьевна
*Великому мистификатору, Казимиру Малевичу.*

Ападаюць жоўтыя лiсты,
Восень усе фарбы лета змыла.
Холадам павеяла ў двары,
Птушкi адляцелi ужо ў вырай.
Шэранем пакрыты дрэвы ўсе,
На галiнцы затрымауся лiсцiк.
Ветрык павявае сiратлiвы
I варушыць залатое лiсце.
А апошнi сонечны прамень,
Ледзь працiснуўся, праз восеньскiя хмары,
Гэта значыць, што пачаўся новы дзень,
Гэта значыць, што зiма - настала.

-------------------------------------------

Рецензия на публикацию: Юлия Юрьевна Соболенко "Новы дзень"

Тэкст з’яўляецца ўдала паэтычным апісаннем восені і пераходу да зімы. Аўтар умела выкарыстоўвае прыродныя вобразы, каб перадаць настрой часу года і ўнутраныя пачуцці чалавека. Апісанне пачынаецца з ападання лісця і змены колераў прыроды, што адразу стварае карціну змяненняў і нязменнасці прыроднага цыклу:

“Ападаюць жоўтыя лiсты,
Восень усе фарбы лета змыла.”

Тут выразна бачны сімвалізм: лета — гэта час жыцця і радасці, а восень — перыяд змянення і падрыхтоўкі да халоднай зімы. Выраз “ўсе фарбы лета змыла” надае тэксту меланхалічнае адценне і падкрэслівае непазбежнасць прыроднага цыклу.

Далей аўтар праз дробныя дэталі (“Холадам павеяла ў двары”, “Птушкi адляцелi ўжо ў вырай”) стварае атмасферу суму і адчужэння. Птушкі, якія адлятаюць, сімвалізуюць часовыя страты, а холад і шэрасць дрэў узмацняюць адчуванне адзіноты і змянення.

Важную ролю ў тэксце адыгрывае метафарычнае і эпітэтнае афармленне:

“ветрык павявае сiратлiвы” — вобраз ветру, як бы жывога ўдзельніка сцэны, што надае руху і эмацыйнасці;

“шэранем пакрыты дрэвы” — колеравая метафара, якая ўзмацняе ўражанне халоднай восені;

“ледзь працiснуўся прамень сонца” — сімвал надзеі, што ўсё ж такі з’яўляецца, нават калі надыходзіць халодная зима.

Сюжэтная лінія тэксту вельмі простая: апісанне восені, заканчэнне яе апошнімі прамянямі сонца і надыход зімы. Але менавіта ў гэтай прастаце заключаецца сіла верша: аўтар робіць акцэнт на адчуваннях і настроі, а не на складаных падзеях.
Стылістычна тэкст багаты вобразамі, мае лагодны рытм, што адпавядае тэматыцы і настройвае чытача на разважанне пра змяненне прыроды і часу.

Выснова: Тэкст з’яўляецца ўдалым прыкладам мастацкага апісання прыроды, у ім пераплятаюцца візуальныя і сэнсарныя вобразы, што стварае поўнае ўражанне восені і прыходу зімы. Аўтар выдатна перадае настрой, унутраную гармонію прыроды і лёгкі сум, звязаны з мінулым летам. Нягледзячы на невялікія сінтаксічныя недакладнасці, твор з’яўляецца выразным, запамінальным і мае моцны мастацкі патэнцыял.

Николай Хмеленок https://litname.ru/avt_98193530&pbl-2663.htm